انترناسیونالیسم پرولتری همیشه از سنگ بناهای مارکسیسم انقلابی بوده است. کمونیستها همه جملهی پایانی مانیفست کمونیست را از برند: «کارگران تمام کشورها، متحد شوید!»
این کلمات پرچم تمام جنبشهای بزرگ کارگری و انترناسیونال اول و دوم و سوم را مزین کردهاند. در تمام دورههای سرمایهداری از اولین بحران عمدهی آن در اواسط قرن نوزدهم تا دورهی شکوفایی سرمایه داری بین دهه ی ۱۸۷۰ تا ۱۹۱۴ و دورهی بحران عمیق سیاسی، اقتصادی و اجتماعی از آغاز جنگ جهانی اول (۱۹۱۴) تا پایان جنگ جهانی دوم (۱۹۴۵).
اما برای انقلابیون جدی «ما همیشه انترناسیونالیست بودهایم» پاسخی کافی نیست. ما باید به دنبال دلایل پشت این واقعیت باشیم.

شخصیتِ لئون تروتسکی به موج جدیدی از علاقه میان انواع و اقسام تاریخدانان و نویسنده‌ها دامن زده است. اخیرا دو کتاب در مورد این انقلابی روس منتشر شده است؛ اولی اثر استاد دانشگاه آمریکایی، رابرت سرویس، است و دیگری از برتراند ام. پاتناد، تاریخدانی در دانشگاه کالیفرنیا. هر دو متعلق به آن دسته از ادبیات تجاری نوع بورژوایی هستند: پر از خطاهای فاکتی و در تلاش برای ارائه تصویری از تروتسکی به عنوان سیاستمداری خودکامه که تنها بخاطر فقدان مهارت‌های تاکتیکی از استالین شکست خورد. (کتاب سرویس، که اکنون در دست ترجمه فارسی است و به زودی در ایران منتشر می‌شود، البته حتی توسط تاریخدانان بورژوا نیز به شدت رد شده است. «امریکن هیستوریکال ریویو» (American Historical Review)، از معتبرترین ژورنال‌های آکادمیک در زمینه‌ی تاریخ، این کتاب را «فاقد ساده‌ترین موازین دانشوری تاریخی» می‌خواند.-م).