حسن سعدی
سومین تجمع کارگران فولاد زاگرس
روز ۲۰ فروردین حدود ۱۵۰ نفر از کارگران شرکت ذوب آهن فولاد زاگرس برای سومین روز در اعتراض به انحلال این واحد تولیدی و بیکاری ۲۷۴ کارگر در مقابل دفتر این واحد تولیدی در شهرستان قروه تجمع کردند.
به گزارش ایلنا خالد نادری نماینده کارگران کارخانه ذوب آهن فولاد زاگرس که در این تجمع حضور داشت، گفت: امروز (۲۰ فروردین) سومین روز تجمع کارگران فولاد زاگرس در هفته جاری در اعتراض به انحلال غیر قانونی کارخانه است که متاسفانه بعد از تجمعات صورت گرفته نه مسئولان دولتی و نه مالکان کارخانه هیچ عکس العملی برای پاسخ دادن به اعتراض کارگران نشان نمیدهند.
او با بیان اینکه دو تجمع صورت گرفته یکی روز شنبه (۱۶ فروردین) در مقابل اداره کار شهرستان قروه و دیگری یکشنبه (۱۷ فروردین ماه) در مقابل استانداری در شهر سنندج صورت گرفته است، افزود: با این حال تجمعات متعددی نیز سال گذشته در سطح شهرستان، استان و تهران از سوی کارگران انجام شده است که با انجام همه آنها، هیچ نتیجهای که امنیت شغلی کارگران را تضمین کند حاصل نشده است و در نهایت ۲۲ اسفند سال گذشته کارخانه به بهانه نداشتن توجیه اقتصادی منحل اعلام شده و ۲۷۴ کارگر آن بیکار شدهاند.
به گفته وی، امروز کارگران به صورت انفرادی در حال تهیه و تنظیم شکایت نامهای به اداره تعاون کار ورفاه اجتماعی شهرستان قروه در خصوص انحلال کارخانه وبیکاریشان هستند.
نماینده کارگران در خاتمه تصریح کرد: کارگران کارخانه فولاد زاگرس اصرار دارند تا گرفتن پاسخ قاطعانه از مسئولان دولتی و کارخانه به تجمعات اعتراضی خود ادامه دهند.
گفتنی است در تاریخ ۲۶ اسفندماه ۹۲، سهامداران و هیأت مدیره کارخانه فولاد زاگرس اقدام به درج آگهی انحلال این واحد تولیدی در روزنامههای کثیرالانتشار کردند.
منبع: ایلنا
مجمع عمومی کارگران کیان تایر در اعتراض به وزارت صنایع
بدنبال تجمعات کارگران کیان تایر در اعتراض به واگذاری کارخانه به مالک قبلی آن در تابستان سال گذشته که منجر به تحقق خواست این کارگران و جلوگیری از واگذاری کارخانه به مالک قبلی آن شد مقرر گردید مهر ماه سال گذشته هیات حمایت از صنایع بطور کامل در کارخانه مستقر و اداره امور آنرا بدست گیرد اما اینکار نهایتا به اول سال ۹۳ موکول شد.
بنا بر گزارشهای رسیده به اتحادیه آزاد کارگران ایران با آغاز کار در سال جدید و طی روزهای گذشته بجای استقرار هیات حمایت از صنایع در کارخانه، رضا شرفی(مالک قبلی) به همراه فاطمی سرشت (یکی از سرداران سابق سپاه و فرماندار سابق شهر ری) وارد کارخانه شدند و بار دیگر بحث واگذاری کارخانه به این دو نفر مطرح شد که این امر اعتراض شدید کارگران کیان تایر را برانگیخت و آنان صبح امروز با برگزاری یک مجمع عمومی 700 نفره در محل ناهار خوری تصمیم به برگزاری تجمع اعتراضی در مقابل وزارت صنایع گرفتند و این تصمیم را بصورت مکتوب بر تابلوی اعلانات کارخانه نصب کردند.
بنا بر آخرین گزارشهای رسیده به اتحادیه آزاد کارگران ایران، کارگران کیان تایر اعلام کرده اند چنانچه بفوریت وزارت صنایع به تعهد خود عمل نکند و هیات خود را در کارخانه مستقر نکند دست به تجمعات گسترده در مقابل وزارت صنایع و دیگر نهادهای مسئول خواهند زد.
منبع: اتحادیه آزاد کارگران ایران
تحلیل مارکسیست‌ها:
بحران اقتصادی موجود باعث ورشکستگی بسیاری از مراکز تولید و بیکاری کارگران شده است. هزاران کارگران سراسر کشور ماهها است دستمزدی دریافت نکرده‌اند و بسیاری از کارخانه‌ها با واگذاری به مدیریت جدید منحل شده و ماشین آلات و زمین آن به فروش می‌رسند. بحران، ورشکستگی ، انحلال و واگذاری کارخانه‌ها بخشی از طبیعت نظام سودمحور سرمایه داری است که عواقب آن نظیر بیکاری و فقر هر بار گریبان عده‌ای از طبقه کارگر را می گیرد. کارخانه ای که سود ندهد باید بسته شود، نه نیاز جامعه مهم است و نه زندگی کارگران – این منطق سرمایه داری است. بخش بزرگی از اعتصاب‌های کارگریِ این سال‌ها نیز مقاومت کارگران در دفاع از حق اشتغال برای حفظ حداقل‌های مورد نیاز زندگی و معیشت بوده است.
تولید نیازی به سرمایه دار ندارد و به نیروی کارگران می چرخد. اگر حضرات سرمایه دار تمایلی به ادامه کار کارخانه ندارند می توانند بروند. نیازی به آنان نیست. کارگران بهتر از هر کسی می توانند کنترل کارخانه و تولید را به دست خود بگیرند. اما باید دانست که کنترل کارگری هم چاره و راه حل نهایی نیست. تجربه‌ی کنترل کارگری و خودگردانی مراکز تولید در بسیاری از کشورها این را اثبات کرده که کنترل کارگری فقط می تواند تاکتیکی مقاومتی و انتقالی در مقابل تعرض سرمایه داری باشد. درچهارچوب سرمایه داری، حتی کارخانه‌ای که توسط کارگران اداره می‌شود، ملزم به رعایت چهارچوب‌های سودآوری خواهد بود و دیر یا زود به دردهایی نظیر ورشکستگی یا استثمار مبتلا می‌شود. تنها با سرنگونیِ سرمایه‌داری از طریق مبارزه‌ای انقلابی و لغو مالکیت خصوصی می توان به بحران و فلاکت موجود پایان داد. جامعه‌ای را باید بنیان نهاد که در آن هدفِ اساسیِ تولید برطرف ساختن نیاز مردم است، نه سود سرمایه دار.